Laat me je iets over mezelf vertellen..

Mijn naam is Margriet Kramer. Ik ben een kleinschalige pottenbakker. Trotse mama van 5 (3 volwassenen en 2 nog thuiswonende tieners), partner van Coen (timmerman). Wij zijn de gelukkige eigenaren van een boerderij waar u ook 1 hond, 1 geit en 4 kippen aantreft. Ik ben Nederlandse, opgegroeid in de stad (Haarlem, vlakbij Amsterdam) en woon nu in een landelijk gebied in het noorden van Nederland. Het is hier prachtig, maar ook vaak koud, winderig, regenachtig en modderig. Het is een no-nonsense, nuchtere plek, net als de mensen die hier wonen. In het begin moest ik er even aan wennen, maar nu waardeer ik het enorm.

Ik ben een dromer (zeker)! Hoezeer ik ook van ons huis houd en waar en hoe we ons leven leiden, af en toe denk ik na over een huisje op een heuvel, een wit zomerhuis op een Grieks eiland, een schuilplaats op Ibiza of een kleine boerderij in Zuid-Frankrijk; hoe het zou zijn om de kamers te vereenvoudigen en te decoreren met enkele vintage vondsten, olijftakken en basiskeramiek. Dromen van plekken in de zon, lavendelvelden, geuren van kruiden en wilde bloemen, mmmh..
HET EENVOUDIGE LEVEN LEVEN (natuurlijk met al mijn dierbaren en mijn klei haha ;))

Zo nuchter maar met die kleine droom in mijn hoofd maak ik mijn keramiek; basic, naturel getint met een 'light boho touch'. Het kostte wat tijd om mijn eigen handtekening te vinden; zoveel inspiratie overal: de natuur in de eerste plaats met haar schatten en organische vormen! De veranderende seizoenen! Maar ook oude, eigenzinnige, imperfecte dingen die ik tegenkom op rommelmarkten en kringloopwinkels spreken tot mijn verbeelding! Mooie creaties van andere artiesten zijn zo inspirerend! Tijdschriften! Het stadsleven met zijn creatieve mensen, Parijs, Rome, Amsterdam met hun verborgen steegjes en prachtige oude gebouwen! Zoveel dingen die ik leuk, liefheb en bewonder (check mijn PINTEREST BOARDS: nl.pinterest.com/lukkili/)

Zolang ik me kan herinneren, ben ik aan het creëren. Ik heb veel creatieve paden bewandeld (af en toe een zijweg inslaan; dat zit in mijn aard) maar niets hield echt stand. Het frustreerde me een beetje; Ik wilde gepassioneerd blijven over iets..

Gelukkig (!) ontdekte ik in 2007 klei met zijn vele mogelijkheden. Ik was verslaafd! Ik heb verschillende kunstlessen gevolgd in keramiek en na een paar jaar kreeg ik de kans om te werken en samen te werken met mijn leraar en meesterpottenbakker Frans van den Brink, waarbij ik in die tijd nog meer vaardigheden van hem leerde. Ik beschouw mezelf als een heel gelukkig mens dat ik kan doen wat ik leuk vind, zoals keramiek maken met mijn eigen twee handen. Ik heb echter een bijbaan (in de Ouderenzorg) en hoe graag ik ook voor ouderen werk en help, mijn droom is om fulltime keramiek te maken en nog veel meer te maken dan ik nu doe. Werken met klei is echt fascinerend. Je moet geduld hebben, want het is een behoorlijk lang en langzaam proces. Maar jongen, als je na de laatste keer stoken die oven opendoet en alles goed is gegaan in die immense hitte (1240° Celsius/2264° Fahrenheit), en je een stuk keramiek in je hand houdt (na minstens 30 uur afkoelen! !) dat er nog beter uitziet dan verwacht; het is zo'n beloning!

Hartelijk dank voor uw interesse!

Let me tell you a little bit about myself..

My name is Margriet Kramer. I'm a small scale potter. Proud mum of 5 (3 grown ups and 2 teenagers still living at home), partner of Coen (a carpenter). We are the happy owners of a farmhouse where you will also find 1 dog, 1 goat and 4 chickens. I'm Dutch, grew up in the city (Haarlem, near Amsterdam), now living in a rural area in the north of The Netherlands. It's beautiful out here but also cold, windy, rainy and muddy quite frequently. It's a no nonsense, down to earth place as wel as the people who live here. I had to get used to it in the beginning but now appreciating it very much.

I'm a dreamer (for sure)! As much as I love our house and where and how we live our full life, every now and then I find myself musing about a cottage on a hill, a white summerhouse on a Greek island, an Ibiza hide away or a small farm house in the South of France; how it would be to simplify and decorate the rooms with some vintage findings, olive branches and basic ceramics. Dreams of places in the sun, fields of lavender, scents of herbs and wild flowers, mmmh..
LIVING THE SIMPLE LIFE (of course with all my loved ones and my clay haha ;))

So down to earth but with that little dream in my head, I make my ceramics; basic, natural toned with a 'light bohemian touch'. It took some time to find my own signature; so much inspiration everywhere: nature in the first place with it's treasures and organic forms! The changing seasons! But also old, quirky, imperfect things which I find at flea markets and thrift stores speak to my imagination! Beautiful makings of other artists are so inspiring! Magazines! City life with its creative people, Paris, Rome, Amsterdam with their hidden alleys and beautiful old buildings! So many things I like, love and admire (check my PINTEREST BOARDS: https://nl.pinterest.com/lukkili/)

As long as I can remember I am creating. Many creative paths I walked (still taking a little side way sometimes; it's in my nature) but nothing really endured. It kind of frustrated me; I wanted to STAY passionate about something..

L u c k i l y (!) in the year of 2007 I discovered clay with its many possibilities. I was hooked! I've attended several art classes in ceramics and after a few years I had the chance to work and cooperate with my teacher and master potter Frans van den Brink, learning even more skills from him during that time. I consider myself a very lucky person to be able to do what I like, such as making ceramics with my own two hands. I have a secondary job though (in the Elderly Care) and as much as I like to work for and help older people, my dream is to make ceramics full time and make much more than I do right now. Working with clay is really fascinating. You have to be patient because it's quite a long and slow proces. But boy, when you open that kiln after the last firing and everything went well in that immense heat (1240° Celsius / 2264° Fahrenheit), and you hold a piece of ceramics in your hand (after at least 30 hours of cooling down!!) that looks even better than expected; it's such a reward!

Thank you so much for your interest!